miércoles, 17 de diciembre de 2014

                              EL CIM INACCESSIBLE

                                                      Com fruiria la ment
                                                      si aconseguís arribar
                                                      al cim des d’ on es pot
                                                      a si mateixa contemplar.

                                                      Freqüentment ho intenta
                                                      però hi ha de renunciar,
                                                      per manca d’un terreny ferm
                                                      sobre el qual recolzar.

                                                      Com que sense definir-se
                                                      no es resigna a quedar,
                                                      concep aquelles nocions
                                                      que la poden retratar.
                                                                                                        
                                                      Es redueix a un producte
                                                     que el cervell pot donar,
                                                     o a una funció d’aquest
                                                     responsable de manar.

                                                     També creu que emergeix
                                                     com a tret peculiar
                                                     d’un sistema de neurones
                                                     que no cessen de gestar.
                                                     
                                                      I un altre corrent moniste
                                                      atribueix el seu pensar
                                                      a que és part de la ment
                                                      d'un tot capaç de crear.

                                                      Acceptant el dualisme
                                                      arriba a imaginar
                                                      que com a tret de l’ànima
                                                      sempre va a perdurar.

                                                      Fins i tot es considera
                                                      una conciència  singular                           
                                                      que amb el nostre cervell
                                                      arriba a sintonitzar.
      
                                                     Abraçant  l’ idealisme
                                                     acaba per aspirar
                                                     a ser substància única
                                                     capaç del món engendrar.

                                                                                   Juan Bosch Florit
                                                                                    Desembre, 20014
                                                    

                        





                                         LA CUMBRE INACCESIBLE
                                                   

                                                   Como fruiría la mente
                                                   si lograra alcanzar
                                                   la cumbre en que se puede
                                                   a si misma contemplar.  

                                                   A menudo lo intenta
                                                   pero ha de renunciar,
                                                   por ausencia de un firme
                                                   sobre el cual asentar.

                                                   Dado que sin definirse
                                                   no se resigna a quedar,
                                                   concibe aquellas nociones
                                                   que la pueden retratar.

                                                   Se reduce a un producto
                                                   que el cerebro puede dar,
                                                   o a una función de este
                                                   responsable de mandar.

                                                   También cree que emerge
                                                    como rasgo peculiar
                                                    de un sistema de neuronas
                                                    que no cesan de gestar.

                                                   Y otra corriente monista
                                                   atribuye su pensar
                                                   a que es parte de la mente
                                                   de un todo capaz de crear.
                                                
                                                   Aceptando el dualismo
                                                   llega a imaginar
                                                   que como rasgo del alma
                                                   siempre va a perdurar.

                                                    Incluso se considera
                                                    una conciencia singular
                                                    que con nuestro cerebro
                                                    llega a sintonizar.

                                                    Abrazando el idealismo
                                                    acaba por aspirar
                                                    a ser substancia única
                                                    capaz del mundo engendrar.

                                                                                  Juan Bosch Florit
                                                                                  Diciembre, 2014         

                                               
                                         



                                           














No hay comentarios:

Publicar un comentario